Πως τα φερνει η ζωη καμια φορα κι οταν διωξεις κατι που θες πολυ,οταν παψεις να το κυνηγας,τοτε ξαφνικα εμφανιζεται απο μονο του μπροστα σου!Ειχα πει οτι δεν θα χαραμισω μια ακομη λεξη για σενα,αφου ενα καλοκαιρινο αερακι της 4ης Αυγουστου σε εδιωξε μια για παντα απο τη σκεψη μου...αλλα τωρα δεν μπορω παρα να τονισω για αλλη μια φορα την ειρωνεια της ζωης απεναντι μου...Δεν μιλω με πικρια σημερα,παρα με χαμογελο,γιατι μου φαινονται τοσο αστεια ολα αυτα...πραγματικα αστεια!Τεσσερα χρονια τωρα σε ακολουθω με το βλεμμα μου παντου,κι αυτο το καλοκαιρι ετρεχα καθε μερα ξωπισω σου_ισως οι συναντησεις μας να ηταν και τυχαιες_μα ενιωθα λες και ησουν παντα μπροστα κι εγω τεντωνομουν μηπως καταφερω να σε αγγιξω...χωρις να σε ξερω,χωρις να εχω ακουσει ουτε μια λεξη σου,χωρις να εχω δει τιποτα δικο σου περα απο εκενα τα υπεροχα γαλαζια ματια...Και οταν κουραστηκα,οταν εριξα ενα μικρο μαυρο βοτσαλο πισω μου και ειπα"σιγα το πραγμα,παμε για αλλα"ΤΟΤΕ σε βλεπω να κοιτας,να περνας επιδεικτικα διπλα μου και το αιμα ανεβαινει στο κεφαλι μου...μα πως ειναι δυνατων ΟΛΑ να μου δινονται κατοπιν εορτης???Οχι...ΠΟΤΕ την ωρα που πρεπει...!Δεν ειναι παραλογη αυτη η μοιρα που τα φερνει ετσι ωστε να σε προκαλει να φωναξεις ενα μεγαλο"ελεος γαμωτο!!!"???Εγω αυτο εκανα χθες...και γελαγα...γελαγα ασυγκρατητα...αλλα εχει πλακα τελικα οταν το δεις απο την αποσταση του χρονου και με την απουσια των σφοδρων συναισθηματων...ειναι αστειο-σχεδον γελοιο-αλλα ετσι ειναι η ζωη:μια μεγαλη φαρσα...Απο τη μια θελω να ερθω και να σου πω"αργησες"αλλα απο την αλλη,τιποτα δεν με νοιαζει πλεον...Παιρνω την ιστοριουλα μας-που ποτε δεν ηταν ιστορια-και την τοποθετω προσεκτικα σ'ενα κουτακι,το βαζω στο συρταρι της καρδιας μου,μα δεν κλειδωνω...θα ερθουν κι αλλες...κι αλλες...κι αλλες ιστοριες...ελπιζω τουλαχιστον καποια απο αυτες να ειναι συνεπης στην ωρα της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου