Όλα γίναν γκριζόμαυρα

Υπόσχεση για μια ευχάριστη βραδιά
Φθινοπωρινό αεράκι
Αγαπημένες φίλες
Βόλτα στην πλατεία
Εσύ
Έκπληξη
Ταραχή
Εσύ
Αμηχανία
Χαμόγελο
Εσύ
Μετρημένα λόγια
Αντίο
Σκέψη και εκνευρισμός
Λόγια που δεν είπες ποτέ γεμίζουν τη σιωπή
Άδειο βλέμμα
Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις
Εσύ
Επιστροφή
Ξαφνική χαρά
Κι ακόμη πιο ξαφνική φυγή
Κενό

Οι φίλες μίλια μακριά τώρα
Ακούω φωνές μα αδυνατώ να παρακολουθήσω
Δεν είμαι καλά και δεν ξέρω γιατί
Θέλω να φύγω
Να περπατήσω
Να φτάσω γρήγορα στο σπίτι
Να βρω χαρτί και μολύβι και να γράψω
Μα δεν το κάνω, απλά στέκομαι...
Με τραβούν να ξυπνήσω
Παρακαλούν να μιλήσω, έστω μια κουβέντα
Μα χάθηκε τώρα η χαρά
Σαν να φορτώθηκα το βάρος στιγμών
Δεν μπορώ να αρθρώσω λέξεις
Μόνο εσύ εσύ εσύ
Νέα πρόσωπα κι εγώ τα αγνοώ
Δεν νοιάζομαι
Μόνο που εύχομαι να βρέξει τώρα
Να μην φαίνεται η συννεφιά μόνο στα μάτια μου
Μα κι αν βρέξει ποιο το όφελος?
Σε κάθε στάλα εσύ εσύ εσύ

Τελικά δεν άντεξα,
όσο κι αν το καθυστέρησα τώρα να που είμαι εδώ και γράφω
Θα γράψω μέχρι να σταματήσω να το έχω ανάγκη...
Έτσι ξεγελώ τη λύπη μου εγώ
...την κάνω μελαγχολικό τραγούδι...
Ακόμη δεν έμαθα αν αυτό καλυτερεύει τα πράγματα
Ίσως να τα κάνει και χειροτέρα
...αν και δεν γίνεται χειρότερα...
Πάτος και δεν ξέρω το λόγο...
Σκέψεις αρνητικές...εικόνες γκρίζες...
Δεν φταις εσύ, εγώ έσβησα τα φώτα
Τώρα βυθίστηκα στο σκοτάδι
Καληνύχτα άγγελε μου...