Σκοτεινή έκρηξη

Υπάρχουν κάποιες μέρες που απλά μαυρίζεις
Χωρίς λόγο όλα γίνονται γκρίζα
Έτσι απλά...για μια λέξη που δεν ειπώθηκε,
Για ένα βλέμμα που δεν συναντήθηκε,
Για ένα άγγιγμα που τέλειωσε νωρίς...
Κι όταν έρθει εκείνη η στιγμή
Η λύπη ανάμικτη με μίσος και εκνευρισμό
Σε κυριεύει...
Θέλεις αν είναι δυνατόν να σπάσεις, να καταστρέψεις, να διαλύσεις τα πάντα
Όχι επειδή τα πάντα πονούν, δεν μπορείς να το πεις ακόμα αυτό
Άλλωστε δεν μπορείς να σκεφτείς καν τι πονάει η όχι τώρα
Θόλωσε ο κόσμος
Είσαι ήδη αλλού, μα κι από κει θες να φύγεις
Δεν είσαι πουθενά...
Κοιτάς το συνωστισμένο κενό γύρω σου...
Οργή ανάμικτη με αδράνεια...
Σαν πυροτέχνημα σκάς και σβήνεις ύστερα
Το σκοτάδι πάλι κάλυψε την εκρηξή σου