Τι ΘΑ γινόταν ΑΝ ήμουν αλλιώς

Που να ’ξερες ότι τόσους μήνες μετά εγώ θα σε θυμόμουν με νοσταλγία
Που να φανταζόσουν ότι τα βράδια θα στοίχειωνες τον ύπνο μου
Πώς θα μπορούσες να το πιστέψεις-και τώρα ακόμα αν στο ‘λεγα-
Όταν δίσταζα έστω και ένα βλέμμα να σου χαρίσω τότε που μπορούσα
Τα πονηρά σου χαμόγελα έβρισκαν τοίχο στο προσποιητά αδιάφορο ύφος μου
Πώς να μου μιλούσες όταν εγώ συμπεριφερόμουν σαν να ήσουν αόρατος...
Ή ακόμα χειρότερα ανύπαρκτος
Θεέ μου τι εμπόδια έβαλα στο δρόμο μας
Μην σπεύδεις να με κατηγορήσεις, δεν το έκανα σκόπιμα
Δεν ήθελα να εκτεθώ
Δεν ήθελα να γελοιοποιηθώ
Δεν ήθελα να νομίζεις...
Μα απέτυχα πάλι να δείξω τις πραγματικές μου προθέσεις
Απέτυχα, ακούς?
Ένα κομμάτι πάγου σου φαινόμουν, μα δεν είμαι
Καίγομαι, λιώνω, κλαίω...
Μακάρι να μπορούσες να με δεις τώρα
Δεν θα σου έκρυβα τίποτα
Θα τόλμαγα, μα το θεό
Θα μίλαγα
Θα...θα...θα...
Δεν έχει όμως σημασία τελικά τι «θα»...
Τώρα τίποτα δεν αλλάζει...
Ανούσια τα εκ των υστέρων «θα»...