Ήταν ένα απο εκείνα τα απογεύματα που μοιάζουν με βράδιαΣυννεφιασμένα, σκοτεινά και νυσταλέα
Πάνω εκεί που κατακάθεται η μελαγχολία στον πάτο του ποτηριού
Καρφώνονται τα βήματα στον δρόμο
Και τα φύλλα των δέντρων τραγουδούν στο ρυθμό της πτώσης
Τελευταία υποψία φωτός τρεμοπαίζει και χάνεται
Ύστατη ακτίνα πριν βυθιστούν όλα θολά στο δείλι
Βαδίζουν σκιές και άρρωστες μνήμες.. ο αέρας πονά τα κλαδιά σαν φυσάει
Ανασαλεύει κι εκείνη, που ώρα τώρα καθόταν σιωπηλά στο παγκάκι
Σηκώνεται και τινάζει το φόρεμά της, να ξεσκονίσει το όνειρο
Προχωράει τρεκλίζοντας και παλεύει να αποφασίσει ποιόν δρόμο
να πάρειΚι ας είναι όλοι οι δρόμοι αδιέξοδα, εκείνη στο νου της διέξοδο ψάχνει
Το κρύο προδίδει τα πνεύματα που ψυχρά πλησιάζουν.. απλώνει η αύρα τους
Και αρχίζει να βρέχει απελπισία.. ήσυχη και διακριτική
Στάλες πέφτουν επώδυνα στο χώμα
Φωτιά η απουσία και δεν έχει ανθρώπους εδώ
Τα βήματα που σε κανέναν δεν ανήκουν ξεμάκρυναν
Και η λάμπα του δρόμου κάηκε.. σβήνει
Μια κοπέλα ψάχνει στα τυφλά το δρόμο της
Και ο ουρανός ραίνει τη γη με ανθισμένες μανόλιες
Μου αρεσει που παρολη την αρχικη σκοτεινια, την αισθηση πονου και την βροχη απελπισιας στο τελος υπαρχει μια βροχη απο ανθισμενες μανολιες που δινουν μια νοτα αισιοδοξιας ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατι πρεπει να υπαρχει αυτη η νοτα ασχετα με το τι εχει γινει ...
Καλημερα!!!
Δεν το είχα υπολογίσει αυτό,αλλά γράφοντας ένιωσα την ανάγκη να πω για λουλούδια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣα να καρφώθηκε μια αισιόδοξη εικόνα στο μυαλό μου απο το πουθενά..
Μάλλον με κούρασε το σκοτάδι..το ίδιο το μέσα μου πάει να ανοίξει παράθυρα τώρα..
Χρειάζεται τελικά μια υποψία φωτός..αλλιώς χαθήκαμε!
Πώς αλλιώς θα υπάρχει μια αμυδρή έστω ελπίδα για τα μελλούμενα??
Άσχετα με το τι έχει γίνει..πάντα
Καλημέρα σου :)
Μεθυσμένες Μανόλιες..
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο τίτλος.. υπέροχο γραπτό..
Καλησπέρα Ανέμη..
Χάρηκα για το πέρασμα Τάκη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι για τα λόγια σου!
Καλημέρα όμορφη :))