Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Και χαμογελώ χωρίς λόγο...

Πόσο φοβάμαι μην ξεφτίσει η ανάμνηση
Περνούν οι ώρες και οι μέρες κι εγώ προσπαθώ ν’ ανακαλώ τη μορφή σου κάθε τόσο
Μην τύχει και ξεχάσω την όψη σου_Δεν θέλω να ξεχάσω…
Πρώτη φορά στη ζωή μου θέλω απλά να θυμάμαι κάθε τι μικρό ή ασήμαντο
Να μπορώ να το ξαναζώ με λεπτομέρειες,γιατί ήταν πολύ ωραίες οι στιγμές...
Σαν τρελή φαίνομαι έτσι που μόνη μου χαμογελώ
Μα που και που μου έρχεται στο μυαλό το πρόσωπό σου και τότε να δεις πόσο χαίρομαι
-σαν μικρό παιδί...σαν «δεκατριών χρόνων»,όπως με είπες κι εσύ
Δεν μπορώ να το ελέγξω και γελώ και κάνω παιδιάστικα πράγματα
και είναι τόση η χαρά μου που δεν με νοιάζει αν με κοιτούν
Ή αν γελούν μαζί μου...Όχι, αρκεί που εγώ είμαι καλά
Χάρη σ’ εσένα, που έχεις την επίγνωση της ακαταμάχητης γλυκύτητάς σου
και που μου τη μεταφέρεις ακόμα και μέσα απο αχνές εικόνες του νου
Και φωτίζομαι απο αδικαιολόγητη ευτυχία
Ετερόφωτη πάντα ήμουνα κι έμμεσα τώρα εσύ μ’ ανάβεις
Για να αστράφτω σαν άστρο
Κι αν είμαι έξω απο τον ουρανό σου,θα βρω τρόπο να μπω...θα δεις
Χωρίς να ξέρω άλλα, σ’ ευχαριστώ για αυτό το χαμόγελο που εξαπλώνεται στα χείλη μου
Γιατί εσύ είσαι η αφορμή...και η θύμησή σου
Σε αφήνω τώρα...πάω να ονειρευτώ

Ααα ξέχασα να σου πω...Ονειρεύομαι ξανά!!!
Και χαμογελώ χωρίς λόγο... :)

4 σχόλια:

  1. και να ήθελα δεν θα μπορουσα να ξεχάσω...
    ειναι ολά οσα με εκαναν κάποτε να ζω....
    αμαρτωλα φιλια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι κάθε ανάμνηση είναι πολύτιμη...
    αλλά εγώ φοβάμαι που και που μήπως έρθει μια μέρα
    που οι στιγμές που σαν φυλαχτό κρατούσα χαθούν...
    και μείνω με μια χούφτα στάχτες στα χέρια...
    δεν θέλω να θυμάμαι τα άσχημα και τα καλά είναι τόσο λίγα
    που κινδυνεύουν να εξαχνωθούν μες στη λήθη...
    φοβάμαι αλήθεια...φοβάμαι

    Καλώς ήρθες καλή μου :)
    Ανεμοφιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Μόνο αυτοί που πάνε μακριά,
    μαθαίνουν πόσο μακριά μπορεί
    να φτάσει κάποιος." κατά τον T. Elliot
    Κι εγώ μαζί σου θέλω να πάω μακριά
    Ν΄ αγγίξω απόκρυφα μέρη της ψυχής
    και του νου σου
    Ίσως μου πείς πως θέλω πολλά
    Πάντα ήθελα πολλά
    Τα λίγα με απωθούσαν
    Προτιμούσα το τίποτα
    Για να μπορώ ν΄ αγγίζω τα πάντα
    Σε μπέρδεψα μάτια μου
    Είναι κι αυτό ένα από τα πολλά μου κουσούρια
    Να δένω κόμπους τα όνειρα
    Κι έπειτα να προσπαθώ να τα λύσω
    Περίεργα τα παιγνίδια του νου
    Και γοητευιτκά θα 'λεγα
    Και ακατάληπτα ενίοτε.."

    Να χαμογελάς, να υπερίπτασαι
    και να γράφεις.. γράφεις όμορφα..
    Καλησπέρα Ανέμη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ πολύ όμορφο Τάκη μου :)
    Σ'ευχαριστώ για τις συμβουλές και για το πέρασμά σου!!!
    Καλώς ήρθες

    Βράδυ γλυκό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή