Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Αλλαγή τροχιάς

Η πριγκίπισσα περίμενε. Για χρόνια. Πολλά χρόνια.
Της είχαν πει πως θα έρθει να τη βρει.
Πάνω σ’ ένα άσπρο άλογο. Ο ένας. Μοναδικά πλασμένος για ‘κείνη.
Και αυτή, προικισμένη με υπομονή ήλπιζε να έρθει γρήγορα το πλήρωμα του χρόνου.
Το ήθελε τόσο που θα μπορούσε για χίλιες ζωές να περιμένει.

Περνούσαν ώρες. Ημέρες. Μήνες. Τίποτα δεν ερχόταν.
Κάθε μέρα ντυνόταν με το καλύτερό της φόρεμα.
Χτενιζόταν. Έβαζε το πιο σαγηνευτικό της άρωμα. Περίμενε.
Γυάλιζε τα ήδη λουστραρισμένα της γοβάκια.
Έφτιαχνε τα ήδη φτιαγμένα της μαλλιά. Και περίμενε.
Κοιτούσε έξω απ’ το παράθυρο. Ξεγελούσε το χρόνο.
Και κάθε βράδυ, προτού κλείσει τα μάτια της έλεγε: «ίσως αύριο..»

Αυτή η ιστορία δεν είχε τελειωμό. Η παραμυθένια ιστορία της. Ατέλειωτη.
Όλοι οι άλλοι πρίγκιπες είχαν βρεθεί. Μόνο ο δικός της έλειπε.
Οι γύρω τις έπαψαν να τις λένε λόγια. Στέρεψαν οι δικαιολογίες.
Δεν ήταν πια νωρίς. Δεν ήταν πια μικρή. Δεν είχε άλλες αντοχές να περιμένει.
Ήταν απλό. Θα έγινε κάποιο λάθος.
Μάλλον το παραμύθι της ήταν δανεικό. Ή κλεμμένο. Ή απλά ξένο. Ανύπαρκτο. Ψεύτικο.
Όλη η ζωή της: πίστη σ’ ένα όνειρο που όλοι ήξεραν πως δεν θα έρθει.
Δεν θα έρθει επειδή δεν υπάρχει. Τίποτα τέτοιο δεν υπάρχει.
Κάθε μέρα ετοιμαζόταν και κάθε μέρα περίμενε. Μάταια.
Μα δεν της το έλεγαν για να μην πληγωθεί. Να μην προσγειωθεί. Ακόμα.
Πόσος ουρανός τελικά? Πόσα σύννεφα ροζ? Και όλα αυτά να μας κάνουν πιο τυφλούς..

Ένα πρωί η πριγκίπισσα ξύπνησε απο εκείνο το βαθύ ύπνο. Επιτέλους.
Ποιος της είπε να περιμένει εξαρχής? Γιατί τον άκουσε?
Τόσο καιρό είχε βρει ένα άλλοθι για να επαναπαύεται.
Λες και ο κόσμος αυτός έχει αρτιότητες.
Όλοι μισά κομμάτια ψάχνουμε. Ενώνουμε. Μόνο έτσι φτιάχνει κανείς ωραίες εικόνες. Συνθέτοντας.
Κι αν εθελοτυφλούσαμε?Κι αφήναμε πίσω όμορφα πράγματα μόνο και μόνο επειδή περιμέναμε
κάτι παραπάνω? Πάντα κάτι παραπάνω.

Μα αν δίναμε μερικές ευκαιρίες? Μια στο τόσο?
Να γνωρίσουμε λίγο παραπάνω κάποιους ανθρώπους?
Κι ας μην ακτινοβολούσαν εξαρχής.. Τότε μπορεί αλήθεια να υπήρχε παραμύθι..

Περιμένοντας τον πρίγκιπα, η κοπέλα δεν πρόσεξε αρκετά τον νεαρό που κάθε μέρα της γυάλιζε τα γοβάκια.
Ήταν πάντοτε εκεί. Να συζητά μαζί της. Αληθινός. Καλός.
Να αξίζει όσο δέκα πρίγκιπες μαζί. Μόνο που δεν είχε άλογο.
Ήταν ντυμένος με μια μετριότητα κατάσαρκα.
Μα η μετριότητα αυτή μπροστά στα κατάλληλα μάτια άλλαζε μορφή. Μέρα με τη μέρα γινόταν το τέλειο.
Όλο και πιο κοντά. Τόσο καιρό τον είχε δίπλα της. Υπαρκτό.
Δεν αξίζει μια ευκαιρία λοιπόν? Ποιος μας έμαθε να περιμένουμε τα τέλεια?
Κι αν εμείς τα κάνουμε τέλεια? Με το κατάλληλο βλέμμα. Με τον καιρό. Αν?

Μετά απο αιώνια αναμονή, ένα πράγμα έμαθα:
Δεν αξίζει να αφήνεις, ούτε ν' αφήνεσαι στους καιρούς και τη μοίρα
Πως μπορώ μετά απ' όλα αυτά να αρνηθώ μια ευκαιρία μονάχα?Όχι τόσο για σένα,αλλά για μένα αυτή τη φορά.
Δεν μπορώ πια να διαλέγω αναμονή αιώνια. Την είδα. Την χόρτασα. Την διώχνω.

8 σχόλια:

  1. ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ...ΑΜΗΝ...!!!!
    Τωρα πλεον μπορω να πω οτι ξαναγευτηκα μια δοση ευτυχιας...!!!
    Ποσες τετοιες ιστοριες εχω ακουσει...Και συνεχεια λεω αυτο που κατεληξες και εσυ...ΠΡΟΧΩΡΑ!!
    Τωρα αφου εχεις μαζεψει πια τοσα λεμονια που σε πετουσε η ζωη τοσο καιρο...Φερνω τεκιλα και ερχομαι να σε βρω...!Να δεις οτι η ζωη ειναι ωραια...ΥΠΕΡΟΧΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έφηβε,χαχαχα :D γέλασα πολύ με το σχόλιό σου
    Εμ ήθελα κι εγώ το χρόνο μου..τι να κάνουμε?!
    Αλλά νομίζω το πήρα απόφαση πια!(θα μου πείς,καιρός ήταν!!)
    Λοιπόν..ταραταταααν..ΠΡΟΧΩΡΑΩΩΩ!!!!!!!!!
    Η ζωή μπορεί να γίνει πολύ ωραία όταν πάψεις να της κλείνεις πόρτες στη μούρη!
    Και με τόσα λεμόνια θα φτιάξουμε μια τεκίλα υπέροχη..χιχι Σε περιμένω ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μονο μια???????
    Πολλες...Θα πινουμε μεχρι να πεθανουμε!!!!!

    ΑΓΝΩΣΤΗ...
    Οταν ομως δεν γυρναει...Καλυτερα να τα παρατας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ki ama mono me auto to atomo niw8eis sigouria??niaw8eis oikia???niw8eis oti mazi tou o kosmos den einai krios k mazi tou vlepeis pantou xrwma...!!!niw8eis monadika k auto mono mazi tou???tote ti kaneis re efibe???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν δεν ερχετε, δεν θελει να ειναι μαζι σου...Δεν μπορεις να κανεις κατι...!!!
    Η Ανεμη ειδες...??
    Το ειπε...Καλυτερα να προχωρησεις, παρα να περιμενεις.Δεν εχω να πω κατι αλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. den me katalavaineis..oute me katalaves ka8olou...ton agapaw...!!k mazi tou 8elw n eimai..xairomai p twra vrike ton erwta akoma k sta matia mias allis..k m aresei pou einai eytyxismenos etsi..den 8elw na svisei ayto to xamogelo apo ta xeili tou k apo tin kardia tou..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ναι καλή μου,μα εσύ τι κάνεις?
    Τον αγαπάς.Δεκτό.Θες να είναι καλά.Επίσης δεκτό.
    Μα θα ζεις στη σκια της δικής του ευτυχίας?
    Η δική σου ευτυχία που είναι?Χωμένη κάπου εκεί ανάμεσα?
    Κι εγώ τόσα χρόνια το ίδιο έλεγα..:
    Να ναι καλά αυτός.Κι ο ένας κι ο άλλος..πάντα για τους άλλους..
    Μα τελικά μέσα απ'αυτό μόνο εγώ έβγαινα χαμένη.Πάντα.
    Δεν σου λεω να είσαι εγωίστρια αλλά..να ζεις για σένα.
    Αργά η γρήγορα θα το καταλάβεις κι εσύ,
    απλά προς το παρόν ίσως είναι αρκετά νωρίς για να το δεχτείς!
    Δεν λεω πως εγώ είμαι σωστή.Έκανα άλλα.Ίσως λάθη.
    Είπα να κάνω κάτι για μένα και κατέληξα πάλι να συμβιβάζομαι με τα ξένα θέλω.
    Μα..δοκίμασε πράγματα.Ψάξε το άτομο που θα χαίρεται μετη δική σου ευτυχία.
    Δεν πιστεύεις πως το αξίζεις??Δώσε μια ευκαρία σε κάτι τέτοιο.
    Μπορεί να βγεί και σε καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή