.:Χειμερινή Επιθυμία:.

Βγαίνω έξω.. να με χτυπάει στο πρόσωπο ο κρύος αέρας
Έφτασε χειμώνας.. τον νιώθεις? Τον μυρίζεις?
Κι αν πιο πολύ αγαπώ το καλοκαίρι, αρχίζω να εκτιμώ και την ψυχρή ομορφιά τώρα..
Σκέφτομαι την θάλασσα να ταράζεται, τον ουρανό να ρίχνει νιφάδες λευκές, τη ζεστασιά του τζακιού, την αγκαλιά σου..
Όχι, αυτό το τελευταίο ξέχνα το.. όχι την αγκαλιά σου.. όχι.. Τα στολίδια, τα τραγούδια, τα λαμπιόνια παντού.. αυτά μόνο
Κάπου κοντά στα Χριστούγεννα που παίρνουν όλα μια μαγική λάμψη, ένα απόκοσμο φως.. αποζητάω μια μοναχική βόλτα..
Είναι που μαζεύτηκαν πάλι διάφορα και θέλω να σκεφτώ..
Θα μου πεις όλο κάτι μαζεύεται.. και όλο σκέψεις πρέπει να κάνω..
Δεν ξέρω.. δεν ξέρω.. δεν ξέρω..

Αυτή η φράση έχει γίνει η αγαπημένη μου τελευταία..
Τις μέρες αυτές, που το «εσύ» παίρνει και πάλι μορφή..
Δεν μιλάω πια αόριστα.. αν και ίσως θα έπρεπε.. Καλό ήταν το αόριστο.. καλό και ασφαλές..
Αρχίζω να μπλέκομαι ξανά.. δένω τις προσδοκίες μου πάνω σε πρόσωπα..
Κυρίως τις δένω στο δικό σου πρόσωπο, που αισθάνομαι σα να με φωτίζει..
Δεν ήμουν καλά τόσο καιρό.. και συγχώρα με για τον ενθουσιασμό,
μα ήσουν ο πρώτος που άπλωσε το χέρι για να με σηκώσει..
και απο πάντα μου είχα το ελάττωμα να δένομαι με τους σωτήρες..
Δεν θα πω μεγάλα λόγια αυτή τη φορά γιατί δεν με παίρνει..
μα θα σου μιλάω.. γιατί μ’αρέσει.. γιατί αισθάνομαι καλά όταν σου μιλάω.. έστω κι έτσι..
Πέρασα ήδη στην φάση που «όλα σε θυμίζουν».. ξέρω δεν είναι καλό..
Παραδόξως, αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που μπορώ με σιγουριά να πω πως ξέρω..
για όλα τα υπόλοιπα η απάντηση γνωστή: δεν ξέρω.. δεν ξέρω.. δεν ξέρω..

Σου είπα λοιπόν πόσο μ’ αρέσει αυτή η παγωνιά? μπορεί να μην ήρθε ακόμα, μα την περιμένω..
Αγόρασα μπότες ψηλές και ένα παλτό κόκκινο.. φόρεσα και το μελαγχολικό μου χαμόγελο..
αν και ομολογώ πως πλέον το χαμόγελό μου είναι πιο αληθινό απο ποτέ.. σχεδόν κεφάτο ώρες-ώρες..
Νομίζω πως ξέρω γιατί.. αλλά και πάλι παρακαλάω να βγω λάθος..
θα είναι πιο εύκολο να προσποιηθώ οτι φταίνε οι γιορτές.. μπορεί και να είναι έτσι..

Θα βάλω που λες αυτό το μεγάλο μου γιορτινό χαμόγελο και θα βολτάρω..
κι όπως θα περπατάω άσκοπα τριγύρω θα ψάχνω μέσα μου απαντήσεις..
Γι’ αυτό σου λέω, αν δεις κάποια να περιπλανιέται σαν χαμένη μην αναρωτηθείς..
θα ταξιδεύω στο αλλού μου.. αλλά αν θες εσύ μπορείς να με πλησιάσεις.. να με διακόψεις.. μόνο εσύ..
Μάτια μου, πότε θα μπει το κρύο για τα καλά?? Θέλω εκείνη τη βόλτα.. πόσο πολύ την θέλω!!
Όσο για σένα.. δεν ξέρω.. δεν ξέρω.. δεν ξέρω..

...................................................................Πώς βρέθηκα ν' αποζητάω τους χειμώνες σου??