Ανάσες θολώνουν το τζάμι
Κι απο δω όλα φαίνονται μακρινά
Πώς να εξηγήσω και σε ποιον?
Ψάχνω ένα χέρι ζεστό
Κουβέντες που πια δεν ακούω
Κι εσύ μου λες «μην περιμένεις πια»
Δεν περιμένω.. όχι
Δεν σκέφτομαι
Απλά υπάρχω..
Χωρίς στόχους
Χωρίς ελπίδες
Χωρίς..
Άπλωσε το κενό
Τύλιξε το δωμάτιο
Κάλυψε τα κομμάτια μου
Τρόποι να σε κάνω να δεις δεν υπάρχουν
Προχωράμε μπροστά όλοι
Τα πίσω δεν γυρνάνε
Μερικές φορές δεν μπορούν..
Κρατάω σε ένα κουτάκι τα καλά
Και υπόσχομαι να σηκωθώ
Δεν περίμενα να πέσω εγώ
Τόσο καιρό σήκωνα.. δεν μπορεί
Μα δεν θα μείνω κάτω..
Τώρα χρειάζομαι χέρια
Και μετά ήλιους κι αστέρια και φώς
Όπως κάθε φορά μετά την πτώση
Και θα σε ακολουθήσω εκεί ψηλά..
Στ’ ορκίζομαι :)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Απλώνω χεράκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θέλεις πιάσε το και σήκω..
Θέλεις;;;
Όλα τα υποψήφια χεράκια τα θέλω και όσα περισσότερα τόσο καλύτερα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πορεία είναι ήδη ανοδική τώρα..!!
Σ'ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου και καλώς ήρθες!!
Ανεμοφιλάκια :)
πολυ ομορφο μπλογκ κ ακομη πιο ομορφες οι λεξεις σου..να σαι καλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Λένα μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρηκα για την επίσκεψη!
Καλώς ήρθες :))