Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Κυνηγώντας τα ψηλά

Ανάσες θολώνουν το τζάμι
Κι απο δω όλα φαίνονται μακρινά
Πώς να εξηγήσω και σε ποιον?
Ψάχνω ένα χέρι ζεστό
Κουβέντες που πια δεν ακούω
Κι εσύ μου λες «μην περιμένεις πια»
Δεν περιμένω.. όχι
Δεν σκέφτομαι
Απλά υπάρχω..
Χωρίς στόχους
Χωρίς ελπίδες
Χωρίς..
Άπλωσε το κενό
Τύλιξε το δωμάτιο
Κάλυψε τα κομμάτια μου
Τρόποι να σε κάνω να δεις δεν υπάρχουν
Προχωράμε μπροστά όλοι
Τα πίσω δεν γυρνάνε
Μερικές φορές δεν μπορούν..
Κρατάω σε ένα κουτάκι τα καλά
Και υπόσχομαι να σηκωθώ
Δεν περίμενα να πέσω εγώ
Τόσο καιρό σήκωνα.. δεν μπορεί
Μα δεν θα μείνω κάτω..
Τώρα χρειάζομαι χέρια
Και μετά ήλιους κι αστέρια και φώς
Όπως κάθε φορά μετά την πτώση
Και θα σε ακολουθήσω εκεί ψηλά..
Στ’ ορκίζομαι :)

4 σχόλια:

  1. Απλώνω χεράκι.
    Αν θέλεις πιάσε το και σήκω..
    Θέλεις;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλα τα υποψήφια χεράκια τα θέλω και όσα περισσότερα τόσο καλύτερα!!
    Η πορεία είναι ήδη ανοδική τώρα..!!

    Σ'ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου και καλώς ήρθες!!
    Ανεμοφιλάκια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πολυ ομορφο μπλογκ κ ακομη πιο ομορφες οι λεξεις σου..να σαι καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ πολύ Λένα μου!!
    Χάρηκα για την επίσκεψη!
    Καλώς ήρθες :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή