Συγχαρητήρια καλή μου, πάλι τα κατάφερες! Χαίρεσαι με το κατόρθωμα σου? Μόλις έφερες πίσω όλες τις επώδυνες αναμνήσεις…τίποτα δεν έγινε καλύτερο, απλά η κατάσταση επέστρεψε στο ίδιο σημείο που ήταν μήνες πριν…σε ένα ωραίο αδιέξοδο…σε απόγνωση και δάκρυα, σε ανάγκη και πόνο,σχεδόν,για το ανολοκλήρωτο…θεσπέσια…ζεις και αναπνέεις περιμένοντας ένα χαζό μήνυμα, ένα απλό σημάδι ζωής που δεν θα έρθει...και το ξέρεις...βέβαια λένε «αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει...»,μα αν καείς μια φορά, εννοείται πως δεν την ξαναγγίζεις τη φωτιά...δεν την πλησιάζεις καν...μα εσύ τι έκανες ανόητη? Έτρεξες κοντά της με την πρώτη ευκαιρία μόνο και μόνο επειδή ξαφνικά το θυμήθηκες...έτσι για πλάκα, λες και δεν ξέρεις τον εαυτό σου, πήγες πάλι και κόλλησες εκεί που δεν έπρεπε...κι ακόμη εξέθρεψες ελπίδες-τι ειρωνεία-και έχεις το θράσος να περιμένεις τώρα κάτι να γεννηθεί από το τίποτα...χαχαχα δεν μπορώ παρά να ξεσπάω σε ασυγκράτητα γέλια κάθε φορά που κοιτάζω στον καθρέφτη...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου