Ποσο ακομα θα'σ'αγαπω διχως σωμα?Ποσο ακομα για των ματιων σου το χρωμα?

Το ξερω,ειναι τρελο,αλλα πραγματικα σ'αγαπω χωρις να σε ξερω καθολου...σε βλεπω και γινομαι ξαφνικα ευτυχισμενη αλλα δεν σου μιλω...ποιος ο λογος να σε θελω αν δε ειμαι αρκετα θαρραλεα για να σε πλησιασω???ουτε εσυ εισαι λιγοτερο δειλος κι ετσι μενουμε εδω να κοιταζομαστε απο μακρια...Κι ομως η αληθεια ειναι οτι μου αρεσει καπως αυτη η κατασταση..με γεμιζει κατα καποιον τροπο με ψευτικες ελπιδες,με αυτες τις ομορφες ψευδαισθησεις μου που σε κανουν να φανταζεις ιδανικος κι ας μην εισαι...Ευχομαι να σε γνωρισω και να ανακαλυψω τι εισαι πραγματικα γιατι δεν μπορω να λατρευω μονο το χρωμα των ματιων σου,δεν ειμαι τρελη απλα δεν ξερω τι στο καλο μου εχεις κανει...επιδρας πανω μου καταλυτικα...μακαρι να καταλαβεις τα σημαδια...καθε μερα σε αισθανομαι λιγο πιο κοντα,χθες σχεδον διπλα μου...αλλα δεν μπορω να ειμαι ολιγαρκης τωρα,θελω παραπανω...Θεε μου,μεινε εκει κι εγω θα σε τραβω ολο και πιο κοντα μου...ελα...

Δεν ξερω τι θελω...παλι

Σε κοιτω μεσα απο τις φωτογραφιες,μα πως να σε μαθω ετσι?Δεν εχω αλλο στοιχειο απο 'σενα...μονο εικονες σου να βλεπω και κατι λεξεις σκορπιες που ανταλλαξαμε,μια αγκαλια φευγαλεα,σχεδον κωμικη,και κατι πονηρα βλεματα γεματα υποσχεσεις...αυτο μονο...Κι αν δεν μπορω να κοιμηθω καποια βραδια ειναι επειδη τα σκεφτομαι αυτα,ξανα και ξανα τα ζω μεσα στο μυαλο μου...Ηταν ωραια στιγμιοτυπα που δεν θελω να τα αφησω πισω...τα σκεφτομουν χθες,τα σκεφτομαι τωρα και θα συνεχισω...τα θυμαμαι και οι ωρες περνουν γρηγορα...αραγε θα μεινω παλι μονο με αυτες τις αναμνησεις???θα κανεις κατι αλλο???Θα μου δωσεις κι αλλες αφορμες να σε ονειρευομαι???Ως τοτε απλα μου φτανει που θυμασαι το ονομα μου...

Κι αλλη στιγμη,πιο συντομη...οι στιγμες συσσωρευονται

Κι αλλη στιγμη...καθε μερα μεγαλωνω τη συλλογη μου απο μικρες υπεροχες στιγμες...μικρα υπεροχα βλεμματα...Ωστοσο σημερα ηρθαν απροσκλητα κι αλλες εικονες να δηλητηριασουν τη χαρα μου...Ηρθε το αποκρουστικο παρελθον κι εσυ χαθηκες με μιας...μου χαρισες το βλεμμα σου αλλα δεν εμεινες εκει να με προστατεψες απο τις σκεψεις μου... Γιατι εφυγες τοσο νωρις και με αφησες να παλευω με τελειωμενες ιστοριες???Δεν ηθελα να φυγεις τοσο γρηγορα σημερα...ποτε δεν θελω,αλλα ειδικα σημερα...Αν ησουν εκει ισως επαυα να σκεφτομαι "αλλα"... Τελος παντων,να ξερεις οτι και αυτο το λιγο μου εκανε καλο...μαλλον το βλεμμα σου εγινε σανιδα σωτηριας... αληθεια,χαρηκα τοσο που σε ειδα... :)

Μια στιγμη...

Δεν ξερω για ποιον ακριβως λογο θελω να αφιερωσω ολοκληρο post για μια και μονη στιγμη που δεν κρατησε πανω απο 1 δευτερολεπτο...αλλα πριν απο λιγες ωρες ενιωσα τοσο μα τοσο ευδιαθετη,σχεδον ευτυχισμενη...που δεν μπορω παρα να το καταγραψω σε μια απεγνωσμενη αποπειρα να παγωσω τον χρονο...Ηρθα μονο για να σε δω-το ηξερα απο την αρχη-αλλα και παλι ξαφνιαστηκα οταν τα ματια μας συναντηθηκαν,οχι για πολυ,αλλα ενιωσα οτι με ακολουθησες με το βλεμμα σου...αυτο το υπεροχο βλεμμα σου που στοιχηματιζω οτι δεν ανηκει σε αυτο τον κοσμο...δεν ξερω αν ειναι βγαλμενο απο παραμυθι με μαγικα ξωτικα και ιπποτες η αν το εκλεψες απο τον παραδεισο (η την κολαση)απλα αυτο το βλεμμα εχει μια απιστευτη επιδραση πανω μου...με κοκκαλωνει,με τρελαινει,μα πανω απ'ολα με κανει καλα...Για εκεινη τη μικρη υπεροχη στιγμη που κρατησε λιγο παραπανω,σα να σταματησε το ρολοι της πλατειας στις 12 ακριβως...οταν τα ματια μας συναντηθηκαν...οταν ολα τα αλλα ηταν αμελητεα...μονο τα ματια και τιποτα αλλο,ουτε παρον παρελθον η μελλον,ουτε λεξεις η σκεψεις,μονο το βλεμμα σου εκεινο...μονο η στιγμιαια απολαυση που ακομα με συνταραζει...μονο εσυ...

Αααχ μακαρι να ειχα κατι πιο αληθινο απο'σενα,αλλα και παλι,σ'ευχαριστω πολυ που με κανεις καλα κι ας μην κανεις τιποτα...

"I don't care if you don't want me
I'm yours, I'm yours right now...
Wrecked,poor,naked and blind
I'm yours right now..."

The movie on your eyelids

"I always watch you when you're dreaming
Because I know it's not of me
I smoke a dozen cancer sticks
Imagine there are two or three ways
To make you love me
And not dream of someone else
Become the movie on your eyelids
The reflection of yourself

I cry when I listen to you breathing
Because I know there's nothing else
The conscious of that crushing feeling
To know there's no connection left
That we both go through the motions
That we're both living somewhere else
That the movie on your eyelids
Is no reflection of myself

I wanna be, I wanna be your movie...
Why can't you be me?
Be me, be me, be me..."
Ενα τραγουδι μπορει να σου πει τοσα πολλα,ακομη κι οταν δεν εισαι ερωτευμενος...Τετοιοι στιχοι σε κανουν να νιωθεις πληγωμενος,σε κανουν να βιωνεις συναισθηματα που στην πραγματικοτητα δεν εχεις,που δεν ειναι δικα σου...κι ομως εγω τα νιωθω βαθια μεσα μου...σα να'ναι για μενα τα λογια...Γιατι θελω τοσο να γινω η ταινια στα βλεφαρα καποιου...να γινω ονειρο...να ψαξω και να βρω τροπους να αγαπηθω..το θελω τοσο απεγνωσμενα που σχεδον δεν το θελω πια...η θεληση καλυπτει την αναγκη κι ετσι επιβιωνω...ειμαι καλα,αλλα καπου-καπου ζηταω την αμοιβαιοτητα...τον πριγκιπα που θα ονειρευεται εμενα...μονο εμενα...καθε μερα και νυχτα και παντα...Αφηστε με να κανω ονειρα κι ας γινουν σταχτη και καπνος...

Κοιτα θρασος να ερχεσαι...

Κοιτα θρασος...Λες και με ξερεις χαιρετας...λες και σε νοιαζει...Μα δε με ξερεις,ποτε σου δε μ'εμαθες,ποτε σου δεν ησουν εκει να με δεις και να μαθεις τι ειμαι...Εκανες πως δε με ξερεις...εκανες πως δεν εχεις ιδεα,ο,τι σε συνεφερε εκανες και νομιζεις πως εγω θα περιμενω για παντα εδω...παντα καλη και καταδεκτικη και παντα ανεκτικη...οχι... ποτε ξανα...ποτε για 'σενα...ποτε για κανεναν αλλο σαν εσενα...Απο'δω και στο εξης θα ειμαι σκληρη,οσο μπορω και οσο αντεχω...γιατι δεν μπορω να κρυψω το τρεμουλο,αλλα μπορω να το παλεψω...

Λενε οτι καθε μερα της ζωης μας καλουμαστε να παρουμε μια αποφαση-μικρη η μεγαλη-η οποια εχει τη δυναμη να αλλαξει ριζικα το μελλον και να μας οδηγησει σε μονοπατια που δεν φανταζομασταν...Αν εκμεταλλευτουμε αυτη τη μικρη στιγμη για να κανουμε κατι διαφορετικο,αν τολμησουμε,αν ρισκαρουμε τοτε τα αποτελεσματα ισως ειναι θεαματικα!Πολλοι ανθρωποι πιστευουν οτι "Ειμαστε οι επιλογες μας",δηλαδη οτι ο χαρακτηρας και η προσωπικοτητα μας διαμορφωνοται με βαση αυτα που επιλεγουμε να κανουμε...Ομως οι επιλογες ειναι δυσκολες...καποιες επιλογες μπορουν να μας κανουν ευτυχισμενους και αλλες οχι...τωρα πως ειμαστε σε θεση να κανουμε τις σωστες η λαθος κινησεις?Δεν ειναι ενα μεγαλο αγχος τελικα οι επιλογες?Κι αν μετανιωσω?Κι αν χαθω?Κι αν θελω να γυρισω το χρονο πισω καποτε?Πως θα γινω αρκετα δυνατη για να παρω μια αποφαση τωρα?Φοβαμαι τις αποφασεις,φοβαμαι τις αλλαγες,φοβαμαι το ρισκο...και τελος φοβαμαι να ειμαι τοσο δειλη...φοβαμαι...

Δεν ησουν εκει...

Ηρθα...γεματη αγωνια,ελπιδα και κρυφη προσμονη να γινει το ονειρο μου πραγματικοτητα...

Σ'εψαχνα,στην αρχη απεγνωσμενα και υστερα,σιγα-σιγα-βυθισμενη στην συνειδητοποιηση οτι δε θα ερχοσουν-πιο ηρεμα,ισως απογοητευμενα...

Σταματησα να ψαχνω...δεν θα γινοταν κατι ουτως η αλλως...μα τι περιμενα???

Εφυγα...δεν πειραζει που δεν ησουν εκει,ισως να ηταν και καλυτερα ετσι...εγω ακομα σε θυμαμαι με αγαπη για οσα εβλεπα στα ματια σου κι ας εχω καιρο να δε δω,θυμαμαι τη γλυκα που μου χαριζες κι αναπολω...δεν πειραζει...

Οχι,αληθεια,δεν πειραζει...