Σημερα ειδα ενα ομορφο ονειρο...αλλα υστερα ξυπνησα...

Χαιρομαι που δε θα σε βλεπω για πολυ ακομα,γιατι ειλικρινα δεν θα αντεχα αλλο...Τις τελευταιες μερες τα πραγματα δεν ειναι και τοσο καλα...ξεπεταγεσαι απο τα ονειρα μου,εσυ και ολη η ζωη που εχεις χτισει μακρια μου...πεταγεσαι και γελας...εγω σε ζηταω πισω μα εσυ φευγεις...παιρνεις την τελεια ζωη σου παραμασχαλα και φευγεις...Καθε βραδυ το ιδιο μεχρι που θα ξυπνησω και θα αναγκαστω να βρεθω απεναντι σου...αυτη τη φορα ομως δε θα μπορω να τρεξω οταν εσυ θα μου μοστραρεις επιδεικτικα ολα τα υπεροχα συναισθηματα που νιωθεις,θα πρεπει να κατσω εκει και να προσπαθω να μη σε κοιταζω...

Μολις περασα μια παρομοια κατασταση...Σημερα το ονειρο ηταν πολυ ομορφο...ελεγες θα γυρισεις και πιστεψα για λιγο πως ολα θα γινουν οπως ηθελα να τα φανταζομαι τα βραδια...Ωραιες ελπιδες εξεθρεφα παλια...Ομως υστερα ξυπνησα και ηξερα οτι τιποτα απ'αυτα δε θα γινει...
Και μετα επεστρεψα στην πραγματικοτητα...Καθοσουν διπλα στο ανοιχτο παραθυρο που φυσαγε πανω μου την κολονια σου,τη μυρωδια σου...Μου ειπες κατι,κατι περιπαιχτικο νομιζω,σου αρεσει να γελας μαζι μου...αλλα μετα απο αυτο σιωπη...Κι εγω εφυγα οσο πιο γρηγορα μπορουσα γιατι δεν αντεχα να ρουφαω ολη την υπαρξη σου στα πνευμονια μου...ζαλιζομουν... θυμομουν...ποναγα...

Μια τελευταια φορα πρεπει να σε δω...θα ειναι ευκολο...μετα τελειωσε δεν νομιζω να μπορω να κανω κατι αλλο...σε κουρασα αρκετα,με πικρανες αρκετα...πατσισαμε...

Γεια σου
-κι ας μην ηρθες ποτε πραγματικα στη ζωη μου...