Συλλαβίζοντας την ευτυχία.. ευτυχία.. άραγε μια λέξη φτάνει??

Τώρα που σε βρήκα
δεν μετράω πια το χρόνο που μένει
απλά χαίρομαι τις στιγμές, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα
δοξασμένες στιγμές.. ευλογημένες στιγμές
θα ‘θελα να πάψει ο χρόνος όταν μοιραζόμαστε αγκαλιές
όταν μπλέκουμε τα χέρια μας κι ανακατεύουμε τα όνειρα
όταν σχεδιάζουμε όμορφες Κυριακές
και παίζουμε με τον ρυθμό της ευτυχίας τραγούδια
που μόνο εμείς καταλαβαίνουμε
Έμαθα ξανά απο την αρχή να νιώθω
γιατί ότι είχα νιώσει τόσο καιρό δεν ήταν τίποτα
όλος ο καιρός μέχρι να έρθεις ήταν ένα μεγάλο τίποτα
Kουβάλησες το φως. Τον αέρα για ν’ ανασαίνω. Το νόημα.
Αν δεν ήσουν εσύ θα τα παρατούσα.
Χαμένη. Ή ακόμα κρυμμένη.
Δεν ξέρω αλήθεια τι θα έκανα. δεν ξέρω πως θα ήταν οι μέρες.
Μάλλον όπως παλιά. Ίδιες, σκοτεινές κι ασήμαντες.
Μα τώρα τα ξέχασα αυτά. Έμαθα σε μια άλλη ζωή. Αληθινή.
Δεν κρύβομαι πίσω απο τις κουρτίνες
Δεν σκύβω το κεφάλι
Δεν πλάθω ανάγκες ούτε τρέφομαι απο παραισθήσεις
Δεν ζω στο σκοτάδι. ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους.
Τους γκρέμισα τους τοίχους, καρδιά μου
και το πιο σημαντικό.. έμαθα να παίρνω
όλο παίρνω.. παίρνω όλα τα καλά του κόσμου
μονάχα.. να..
φοβάμαι πως κάποτε θα βαρεθείς να δίνεις
αλλά αυτός ο φόβος κρατάει λίγο. Πολύ λίγο
είσαι πάντα δίπλα να μου λες τόσα
και δεν χωράει φόβος εδώ. Ούτε αμφιβολία
Μονάχα λάμψεις κι εκρήξεις και ναι
Και ύστερα κι άλλο.. κι άλλο.. μην σταματήσεις ποτέ
Δεν φτάνουν οι λέξεις.. είναι λίγες, μικρές, φτωχές..
Και το σ’ αγαπώ είναι λίγο.. λίγο πια
Και η ευτυχία.. δεν χωράει σε 7 γράμματα
Και το χαμόγελο δεν χωράει στο πρόσωπο
Και δεν ξέρω πως αλλιώς να σου πω, να σου δείξω.. δεν ξέρω